Kanotocht Reisaelva

Terwijl ik (dit keer Phil) deze blog schrijf zitten wij in de auto. We hebben net gegeten en schuilen tegen de harde wind en regen die in de zeedoorgang bij Tromsø voorbij raast. Gisteren zijn we teruggekomen van onze fantastische kanotocht op de Reisaelva, een bergrivier in Noord Noorwegen.

Voor de tochtvoorbereiding doen we in de ochtend een plaatselijk informatie centrum aan in Storslett. Daar kopen wij kaarten van het te varen traject en winnen informatie in over het waterpeil in de rivier. Bij hevige regenval stijgt het waterpeil snel in deze bergrivier. In 12 uur tijd kan een toegankelijke rivier met zijn stroomversnellingen een flinke uitdaging worden. Een uitdaging prima, maar we zoeken het gevaar niet op. Voor de eerste vaardag is er goed weer voorspeld en de dagen daarna wisselvallig met regen. Wij gaan met de auto naar Saraelv, verder kan je niet met de auto want daar begint Reisa National Park. We zullen terugvaren naar Storslett, een traject van ongeveer 60 km. We willen eigenlijk een langer traject varen en verderop in het park starten. Het is mogelijk om je door een bootje stroomopwaarts te laten brengen, maar dat blijkt erg kostbaar te zijn. Het lijkt ons wel leuk om te kijken we hoe ver we stroomopwaarts kunnen varen.

Eindelijk zijn we aan het varen! Heerlijk, de zon schijnt en het stroomopwaarts varen gaat ons de eerste kilometer makkelijk af. Niet veel later blijkt dat het toch hard werken wordt. We proberen in de rivier de rustige plekken te ontdekken. De ene keer steken we de rivier schuin over om even later weer uit de boot te stappen en met de kano te gaan lijnen. Een kleine 2 uur later besluiten wij dat het stroom opvaren nu even genoeg is, we hebben 3 km afgelegd... We zetten onze tent op een mooi kiezelstrand in zon.  

De volgende ochtend is het weer mooi weer en doen we nog een stuk van 3 km stroom opwaarts. Dan is het genoeg geweest, we draaien ons om en varen met de stroom mee  de rivier af. Wat is dat fantastisch, het spel met de boot en het water. Er staat flink wat stroming en in de versnellingen voelt onze boot zich thuis. Golven van een halve meter, water met schuimkoppen en tegenstromen. Saskia krijgt, als voorvaarder regelmatig water over haar heen. In het begin van de tocht vond ze het toch wel spannend. De dagen erna zag ik ook bij haar een glimlach op het gezicht als we ons in de golven storten. 

In de middag begint het te regenen. Voor de avond hebben we een kampeerplek gevonden aan de oever. Een mooi stukje gras met vuurplaats, waar we onze tent opzetten. Terwijl we willen gaan eten spreekt een visser ons aan en maakt duidelijk dat wij op een koeienweide staan. Kamperen in het veld met koeien kan een gevaar opleveren voor de tent. Ook geeft hij aan dat de rivier, met deze hevige regenval snel kan stijgen. Daardoor zou de stroomversnelling verderop een probleem kunnen worden. We zitten een tijdje te twijfelen, wil hij ons gewoon weg hebben of meent hij het? Wat kunnen koeien nou doen en die versnelling zal toch wel meevallen? Voor onze gemoedsrust pakken we toch maar weer alles in en stappen we weer in de boot. Volgens de visser was er er vlak na de versnelling een goede kampeerplek, daar hebben we de kletsnatte tent weer opgezet. De visser was daar inmiddels aan het vissen (nog steeds niets gevangen) en na wat tips heb ik hem uitgenodigd om later een whisky te komen drinken. Eerst leek het erop dat hij niet kwam, maar op een gegeven moment, toen wij warm en droog in de tent aan de whisky zaten hoorden we knappend hout in de buurt. Onze visser had een vuur voor ons gemaakt bij de rivieroever. Onder het genot van een whisky kreeg ik nog meer tips, onder andere over een mooie kampeerplek voor de volgende dag. Een leuke ontmoeting met iemand die het gebied goed kent.

Ook dag 3 zit weer vol met mooie uitzichten en heel veel versnellingen. Het gaat snel en de golven zijn hoog, maar er zijn weinig boven het water uitstekende stenen waardoor het technisch niet heel moeilijk varen is. Vooral een kwestie van de buitenbochten volgen en goede waterdichte kleding. Al na een paar uur bereiken we de kampeerplek,  het is inderdaad een prachtplek en dan komt ook de zon nog door. Als we de tent hebben staan spreekt een Noorse ons aan: of wij ook nog gaan vissen op deze rivier. Nou nee. Wat doen wij hier dan? Enthousiast vertelt ze dat ze zalmforellen heeft gevangen van wel 14 kilo.

In de middag hebben we onze kanospieren rust gegeven en onze beenspieren weer wat beweging gegeven tijdens een wandeling in de buurt. Na het eten bij een vuurtje waren we de muggen wel een beetje zat en zijn we in de tent gaan lezen. Rond 23 uur zagen we mooie zonnestralen op de de tent, de zon kwam net tussen 2 bergen door. Dat leverde mooie plaatjes op. 

Op dag 4 was het nog ongeveer 10 km varen naar het eindpunt, na 1,5 varen waren we weer in Storslett. Toen moest de auto nog worden opgehaald. Ik heb de afstand van 47 km over de weg gerolskied en deels gelopen. Na 6 uur was ik weer bij Saskia, die inmiddels de boot droog weer had ingepakt en haar boek had uitgelezen.

Het was een supermooie tocht en heerlijk om 4 dagen in de natuur te zijn. We zijn alweer bezig om te kijken waar we de volgende kanotocht kunnen gaan doen :-).