Stille meren en een beetje afzien
19 augustus 2016 - Runde, Noorwegen
Het heeft even wat langer geduurd voor er weer een nieuw verhaal gereed was. Er is zoveel buiten te doen hier, dat het schrijven van teksten er een beetje bij in is geschoten. Op dit moment zijn we in Runde, bij Ålesund. Morgen gaan we het vogeleiland bezoeken dat hier vlakbij ligt. Eigenlijk zijn we te laat, want veel soorten zijn al weg. Maar het is hier prachtig, dus genieten gaan we zowieso. Onderstaand verslag gaat over ons bezoek aan Trondheim en een kanotocht in een mooi merengebied. Het verhaal over onze 4 daagse wandeltocht in Dovrefjell en welke vogels we wel hebben gezien op Runde lezen jullie in het volgende blog, hopelijk over een paar dagen.
Na ons avontuur in Svartisen wilden we een kanotocht gaan maken op de Stjørdalselva, die loopt van Meråker naar Stjørfjord. Daar loopt een spoorlijn langs, dus je kan de auto bij het eindpunt zetten en met de trein naar het beginpunt reizen. Handig! Ik schrijf wilden een kanotocht maken, want uiteindelijk is het niet doorgegaan... Allerlei dingen bij elkaar opgeteld maakten dat we het hebben afgeblazen. In Meråker konden we geen kampeerplek vinden, wildkamperen ging niet en alle campings waren gesloten. Toen we verderop een hutje wilden huren bleek dat we alleen met cash konden betalen en dat hadden we niet bij ons, pinautomaat een stuk verderop. Ook hoorden we dat de vissers op die rivier niet blij zijn met kanoërs en dat ze weleens stenen naar je zouden kunnen gooien. Ook moesten we onze boot desinfecteren in verband met een parasiet die de zalmen doodt. Dat wisten we wel maar we hadden gelezen dat het alleen nodig is als je uit een besmette rivier komt. We waren al zo vaak heen en weer langs die rivier gereden en zo mooi was ie nou ook weer niet, dus toen waren we er klaar mee.... We zijn in de auto gestapt en naar Trondheim gereden, waar we een hytte hebben genomen na een hamburger met friet te hebben gegeten.
Vanuit de hytte konden wij prachtig de zon onder zien gaan en ook de dagen erna vanuit de tent op dezelfde camping. Op donderdag zijn wij Trondheim in gegaan. Trondheim heeft een aantal mooie historische gebouwen, waarvan de gotische kerk de bekendste is. Ook heeft het, voor Noorse begrippen, een aantal leuke winkelstraten. In de stad zelf waren er die week volop activiteiten, diverse marktkramen met eten, een bierfestival en een muziek -en dansfestival. Dat betekende een gezellige drukte in de stad. De volgende dag hadden wij met Rosalie (kennis van de langlauf vereniging die in Trondheim woont) afgesproken om in Granåsen te gaan wandelen. Granåsen ligt buiten Trondheim en is bij de lokale bevolking een geliefd gebied voor wandelen en skiën en in de zomer als rolskibaan. Voordat wij met Rosalie zijn gaan wandelen ben ik nog een uur gaan rolskieën. Gaaf om te zien hoe de Noren op rolski's met snelheid de baan afgaan. Ik heb het iets rustiger aan gedaan. Nadat ik mijn rondjes op de baan had afgewerkt zijn wij met Rosalie en haar prachtige Elandhond Moose gaan wandelen. Omdat het droog weer was hadden wij de regenjas in de auto gelaten. Ja en dan gaat het natuurlijk in de loop van de wandeling regenen. Geen probleem, want niet veel later kwamen we bij een bemande hut waar we wat hebben gedronken en gegeten. Het was een mooie wandeling en we hebben gezellig bij kunnen praten met Rosalie.
Na 3 dagen in en rond Trondheim waren wij wel weer toe aan een kano trektocht. Omdat transport soms lastig te regelen is wanneer je op een rivier wil varen besloten wij naar een mooi merengebied te gaan in de buurt van Femunden Nasjonal Park. Onderweg daar naartoe hebben we nog even Røros bezocht. Deze stad, een oude mijnwerkers plaats, heeft veel historie en karakter. Aan het eind van de dag arriveerden we bij Femund Canoe Camp, een sobere camping waar je kano's kan huren en tochten kan starten. Vorig jaar stonden wij daar ook, alleen toen hadden we Lasse bij ons.... Dit was de eerste plek tijdens deze reis waar we al eerder zijn geweest.
Aangezien er voor die week veel wind was voorspeld besloten we een tocht te doen op wat kleinere meren. We vonden een route op internet in Jyltingsmarka, dat ligt ten zuiden van Femundsmarka. In totaal 24 km en een 5 tal overdragingen. In Nederland zou je die afstand in 1 dag afleggen, wij hebben er nu wat langer over gedaan.
Het regent die ochtend hard en we nemen de tijd voor het inpakken en boodschappen doen. Rond drie uur in de middag breekt de zon door en bouwen Saskia en ik de boot op. Dan kunnen we op pad. We zijn net onderweg of ik zie in de verte iets dat lijkt op een aantal parelduikers. Saskia pakt de verrekijker om te zien of het inderdaad om deze vogelsoort gaat. Ik laat de boot stilliggen om de vogels zo min mogelijk te verstoren. Te dicht in de buurt en de vogels zijn weer gevlogen. Wat is dat toch heerlijk om even stil te staan en genieten van wat je om je heen ziet.
In de avond staat onze tent aan de rand van het meer. Wij hebben lekker gegeten en genieten in de avond van de rust en stilte om ons heen. De volgende ochtend worden wij voor ons doen laat wakker. Terwijl ik uitadem zie ik wolkjes verschijnen in de tent. Het is koud en het regent, we ontbijten daarom in de tent. Na het ontbijt pakken wij de spullen weer bij elkaar en nemen nog even de route door.
Wij varen door wat kleine meren en af en toe moeten wij uit de boot om over te dragen. Soms is dat maar 200 meter lopen, de andere keer 800 meter. Dat is lopen door moerassig terrein met hier en daar wat stenen en boomstammen. Soms kunnen we de boot slepen door moerassig terrein en af en toe nemen we een stroompje stroomopwaarts. Zo kun je met 3 km zomaar 3 uur kwijt zijn. Daarna is er de beloning over een mooi meer te kunnen varen. Of een lunch met eieren en spek of rodekool met worstjes.
Aan het einde van dag 2 staat de tent op een beschutte plek aan een ander meer. We zullen twee nachten verblijven op deze locatie. Zo te zien is dit ook een geliefde plek bij vissers. In het water zie ik wat slachtafval liggen van een vorige visvangst. Alleen jammer dat die vissers dat niet gewoon in de afvalbakken gooien of beter gewoon meenemen. Voor een kano trektocht ben je afhankelijk van schoon water, voor drinken, koken en wassen. Omdat ik het water aan de rand niet vertrouw moet ik een aantal keren het meer op varen om water te halen.
Het is half negen in de ochtend van dag 3 en we worden net wakker. Ik steek mijn hoofd uit de tent en van de kou buiten wil ik eigenlijk gelijk weer terug in mijn slaapzak. Toch besluit ik om maar op te staan. Wij eten vandaag namelijk pannenkoeken met zelf geplukte bosbessen voor ontbijt, ik kan niet wachten. Vandaag is een wandeldag, er staat een wandeling van 18 km op het programma. De wandeling brengt ons bij een aantal prachtige oude boerderijen in het Nasjonal Park Gutulia. In deze boerderijen maakte men vroeger kaas. Tegenwoordig doet het dienst als museum en kun je er koffie met wafels krijgen. Een leuke en lekkere onderbreking van de wandeltocht.
Dag 4 is weer een peddel- en overdraag dag. Prachtige stille meren en pittige wandelingetjes waarbij we eerst de spullen en dan de boot overdragen. Soms vraag je je af waarom je dit doet, zelfs de Ally is zwaar na 100 m dragen. Maar het is elke keer weer heerlijk om op een nieuw meer te komen en weer te kunnen varen. Het navigeren naar de juiste plek om over te dragen zodat je zo min mogelijk hoeft te lopen is een leuke uitdaging.
Na wederom een nacht op een mooie stille plek staan we de volgende ochtend op tijd op en hangt er een mooie ochtendnevel boven het water. Helaas is de auto dichtbij en varen we maar een klein stukje in dit prachtige tafereel. Het vooruitzicht van een warme douche maakt wel weer veel goed :-).
Na ons avontuur in Svartisen wilden we een kanotocht gaan maken op de Stjørdalselva, die loopt van Meråker naar Stjørfjord. Daar loopt een spoorlijn langs, dus je kan de auto bij het eindpunt zetten en met de trein naar het beginpunt reizen. Handig! Ik schrijf wilden een kanotocht maken, want uiteindelijk is het niet doorgegaan... Allerlei dingen bij elkaar opgeteld maakten dat we het hebben afgeblazen. In Meråker konden we geen kampeerplek vinden, wildkamperen ging niet en alle campings waren gesloten. Toen we verderop een hutje wilden huren bleek dat we alleen met cash konden betalen en dat hadden we niet bij ons, pinautomaat een stuk verderop. Ook hoorden we dat de vissers op die rivier niet blij zijn met kanoërs en dat ze weleens stenen naar je zouden kunnen gooien. Ook moesten we onze boot desinfecteren in verband met een parasiet die de zalmen doodt. Dat wisten we wel maar we hadden gelezen dat het alleen nodig is als je uit een besmette rivier komt. We waren al zo vaak heen en weer langs die rivier gereden en zo mooi was ie nou ook weer niet, dus toen waren we er klaar mee.... We zijn in de auto gestapt en naar Trondheim gereden, waar we een hytte hebben genomen na een hamburger met friet te hebben gegeten.
Vanuit de hytte konden wij prachtig de zon onder zien gaan en ook de dagen erna vanuit de tent op dezelfde camping. Op donderdag zijn wij Trondheim in gegaan. Trondheim heeft een aantal mooie historische gebouwen, waarvan de gotische kerk de bekendste is. Ook heeft het, voor Noorse begrippen, een aantal leuke winkelstraten. In de stad zelf waren er die week volop activiteiten, diverse marktkramen met eten, een bierfestival en een muziek -en dansfestival. Dat betekende een gezellige drukte in de stad. De volgende dag hadden wij met Rosalie (kennis van de langlauf vereniging die in Trondheim woont) afgesproken om in Granåsen te gaan wandelen. Granåsen ligt buiten Trondheim en is bij de lokale bevolking een geliefd gebied voor wandelen en skiën en in de zomer als rolskibaan. Voordat wij met Rosalie zijn gaan wandelen ben ik nog een uur gaan rolskieën. Gaaf om te zien hoe de Noren op rolski's met snelheid de baan afgaan. Ik heb het iets rustiger aan gedaan. Nadat ik mijn rondjes op de baan had afgewerkt zijn wij met Rosalie en haar prachtige Elandhond Moose gaan wandelen. Omdat het droog weer was hadden wij de regenjas in de auto gelaten. Ja en dan gaat het natuurlijk in de loop van de wandeling regenen. Geen probleem, want niet veel later kwamen we bij een bemande hut waar we wat hebben gedronken en gegeten. Het was een mooie wandeling en we hebben gezellig bij kunnen praten met Rosalie.
Na 3 dagen in en rond Trondheim waren wij wel weer toe aan een kano trektocht. Omdat transport soms lastig te regelen is wanneer je op een rivier wil varen besloten wij naar een mooi merengebied te gaan in de buurt van Femunden Nasjonal Park. Onderweg daar naartoe hebben we nog even Røros bezocht. Deze stad, een oude mijnwerkers plaats, heeft veel historie en karakter. Aan het eind van de dag arriveerden we bij Femund Canoe Camp, een sobere camping waar je kano's kan huren en tochten kan starten. Vorig jaar stonden wij daar ook, alleen toen hadden we Lasse bij ons.... Dit was de eerste plek tijdens deze reis waar we al eerder zijn geweest.
Aangezien er voor die week veel wind was voorspeld besloten we een tocht te doen op wat kleinere meren. We vonden een route op internet in Jyltingsmarka, dat ligt ten zuiden van Femundsmarka. In totaal 24 km en een 5 tal overdragingen. In Nederland zou je die afstand in 1 dag afleggen, wij hebben er nu wat langer over gedaan.
Het regent die ochtend hard en we nemen de tijd voor het inpakken en boodschappen doen. Rond drie uur in de middag breekt de zon door en bouwen Saskia en ik de boot op. Dan kunnen we op pad. We zijn net onderweg of ik zie in de verte iets dat lijkt op een aantal parelduikers. Saskia pakt de verrekijker om te zien of het inderdaad om deze vogelsoort gaat. Ik laat de boot stilliggen om de vogels zo min mogelijk te verstoren. Te dicht in de buurt en de vogels zijn weer gevlogen. Wat is dat toch heerlijk om even stil te staan en genieten van wat je om je heen ziet.
In de avond staat onze tent aan de rand van het meer. Wij hebben lekker gegeten en genieten in de avond van de rust en stilte om ons heen. De volgende ochtend worden wij voor ons doen laat wakker. Terwijl ik uitadem zie ik wolkjes verschijnen in de tent. Het is koud en het regent, we ontbijten daarom in de tent. Na het ontbijt pakken wij de spullen weer bij elkaar en nemen nog even de route door.
Wij varen door wat kleine meren en af en toe moeten wij uit de boot om over te dragen. Soms is dat maar 200 meter lopen, de andere keer 800 meter. Dat is lopen door moerassig terrein met hier en daar wat stenen en boomstammen. Soms kunnen we de boot slepen door moerassig terrein en af en toe nemen we een stroompje stroomopwaarts. Zo kun je met 3 km zomaar 3 uur kwijt zijn. Daarna is er de beloning over een mooi meer te kunnen varen. Of een lunch met eieren en spek of rodekool met worstjes.
Aan het einde van dag 2 staat de tent op een beschutte plek aan een ander meer. We zullen twee nachten verblijven op deze locatie. Zo te zien is dit ook een geliefde plek bij vissers. In het water zie ik wat slachtafval liggen van een vorige visvangst. Alleen jammer dat die vissers dat niet gewoon in de afvalbakken gooien of beter gewoon meenemen. Voor een kano trektocht ben je afhankelijk van schoon water, voor drinken, koken en wassen. Omdat ik het water aan de rand niet vertrouw moet ik een aantal keren het meer op varen om water te halen.
Het is half negen in de ochtend van dag 3 en we worden net wakker. Ik steek mijn hoofd uit de tent en van de kou buiten wil ik eigenlijk gelijk weer terug in mijn slaapzak. Toch besluit ik om maar op te staan. Wij eten vandaag namelijk pannenkoeken met zelf geplukte bosbessen voor ontbijt, ik kan niet wachten. Vandaag is een wandeldag, er staat een wandeling van 18 km op het programma. De wandeling brengt ons bij een aantal prachtige oude boerderijen in het Nasjonal Park Gutulia. In deze boerderijen maakte men vroeger kaas. Tegenwoordig doet het dienst als museum en kun je er koffie met wafels krijgen. Een leuke en lekkere onderbreking van de wandeltocht.
Dag 4 is weer een peddel- en overdraag dag. Prachtige stille meren en pittige wandelingetjes waarbij we eerst de spullen en dan de boot overdragen. Soms vraag je je af waarom je dit doet, zelfs de Ally is zwaar na 100 m dragen. Maar het is elke keer weer heerlijk om op een nieuw meer te komen en weer te kunnen varen. Het navigeren naar de juiste plek om over te dragen zodat je zo min mogelijk hoeft te lopen is een leuke uitdaging.
Na wederom een nacht op een mooie stille plek staan we de volgende ochtend op tijd op en hangt er een mooie ochtendnevel boven het water. Helaas is de auto dichtbij en varen we maar een klein stukje in dit prachtige tafereel. Het vooruitzicht van een warme douche maakt wel weer veel goed :-).
Stelletje bikkels!
Liefs, Frances